خواص درمانی شقایق سرخ
شقایق گونه‌های مختلفی دارد. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک گونه از شقایق که مخدر بوده و خواص دارویی نیز دارد اشاره شده است.
نام علمی شقایق سرخ:
Papaver rhoeas L، نام فرانسه Coquelicot و نام انگلیسی آن Red poppy می‌باشد. نام‌های دیگر شقایق سرخ به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، شقایق، شقایق سرخ، خشخاش منثور و خشخاش‌بری نامیده شده است. مواد روئدین، مورفین، پارامورفین و نارکوتین و در ضمن دو ماده‌ی رنگی، لعاب، قند، صمغ، روژنین، اسیدرآدیک، و اسید پاپاوریک نیز در آن تشخیص داده شده است.
تیره گیاه شقایق سرخ: خشخاش Papaveraceae
نوع گیاه: بوته
مشخصات ظاهری گل شقایق سرخ:
گیاهی است علفی و یکساله با ساقه‌ای به ارتفاع حدود 80 سانتی‌متر گاهی موارد بیشتر، برگ‌های آن کرکدار و پهنک برگ‌ها منقسم به تقسیمات عمیق دندانه‌دار بخصوص در قسمت انتهایی ساقه است. در انتهای ساقه، گل دهنده و گل‌های آن درشت و سرخ رنگ که در ته جام اغلب گل‌ها لکه سیاهی رویت می‌شود. میوه‌اش شبیه به خشخاش مزروع (گُرزِگیاه تریاک) ولی در ابعاد کوچکتر و محتوی دانه‌ای سیاهرنگ می‌باشد.
طبیعت شقایق سرخ:
طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن خیلی سرد و خشک می‌شود.
رویش جغرافیایی:
در اغلب نواحی معتدله آسیا، اروپا و شمال غرب آفریقا انتشار دارد. در ایران نیز بیشتر در استان‌های حاشیه دریای خزر، آذربایجان، چهارمحال و بختیاری، خوزستان، کرمان و فارس یافت می‌شود.
ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در گل شقایق:
مواد روئدین، مورفین، پارامورفین و نارکوتین و در ضمن دو ماده‌ی رنگی، لعاب، قند، صمغ، روژنین، اسیدرآدیک، و اسید پاپاوریک نیز در آن تشخیص داده شده است.
بخش مورد استفاده:
گل. در ضمن میوه (گرزگیاه)، برگ و ریشه‌ی گیاه نیز خواص دارویی دارند. گرز گیاه را چنانچه خراش داده یا تیغ بزنند شیرابه‌ای از آن خارج می‌شود که مخدر است و خواص دارویی دارد.
نحوه مصرف گل شقایق سرخ:
معمولاً گل شقایق را به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.