ريشه کما (گندکما)
کما گیاهی است که دراین روزها در بیابانهای منطقه میاندشت ، فرومد، خوارتوران، طرود و پل ابریشم میامی بصورت خودرو می روید و دارای خواصی دارویی از جمله ضد تشنج، ضد عفونی کنندگی و رفع بیماری های دستگاه گوارش است.
از کما برای مصارف داروئی و درست کردن شربت صمغی می گیرند و برای از بین بردن بوی آن از اسانسهای نعناع، سعتر، زوفا و … استفاده می کنند . مرحوم دهخدا کما را همان (انغوز ، انگدان) و یا از تیره آن می داند .
از ریشه این گیاه یا قسمت پایین ساقه و یقه گیاه با تیغ زدن در اواخر بهار شیره خاصی در طول تابستان خارج میشود که در مجاورت هوا به تدریج سفت میشود که تحت نام آنغوزه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ريشه کما (گندکما)
طعم آنغوزه گس و گزنده و در بعضی از گونه‌ها تلخ و بویی خاص و خیلی تند دارد که به‌دلیل ترکیبات شیمیایی آنغوزه می‌باشد.
آنغوزه به اشکال مختلف به‌صورت شیر آنغوزه، توده‌ای، به بازار تجارت عرضه میشود که مرغوب‌ترین شکل آن شیر آنغوزه است.
متاسفانه برداشت آنغوزه به روش برش عرضی باعث مرگ گیاه شده و همین موضوع باعث کاهش شدید بوته های کمای شده و خشکسالی های اخیر نیز این امر را تشدید کرده است.
موارد استفاده: آنغوزه برداشت شده بیشتر به کشور هند صادر میشود و در آنجا به مصرف داروسازی میرسد و با چند برابر قیمت به کشور عزیز مان بر می گردد.
نظر ابوعلی سینا در باره خواص کُما
ابو علی سینا کُما را داروی مفید در چند مورد می داند که مهمترین آنها عبارتند از :
در موارد زیر جوشانده ی تخم کُما با سنبل الطیب کاربرد دارد:
1- نارسایی خون شریانی
2- ضعف اعصاب و ناراحتی معده
3- سستی اعصاب محیطی و مرکزی. 100 گرم تخم کُما با 100 گرم سنبل الطیب را کوبیده و هر بار یک قاشق غذاخوری در cc250 آب تا اتمام مخلوط دو گیاه مصرف شود.
شیخ الرئیس می فرماید اگر تخم کُما را هر بار 5 تخم را در یک لیوان آب جوشانده و ناشتا با عسل مصرف کنیم بیماریهای عصبی مانند عصبانیت و کج خُلقی را از ما دور میکند. و دَم کرده ی برگها یا تخم آن خواب آور قوی است.
کُما اگر کوبیده شده و هر بار یک قاشق چای خوری از آنرا با ماست مخلوط کرده و ناشتا مصرف شود ضعف بینایی را برطرف میکند.
برای دفع کرم های انگل از جوشانده ی تمام گیاه کُما استفاده می کنند(2گرم در 2لیوان آب )جوشانده و با نبات به مدت 3 شب تکرار و مصرف شود.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.