انزروت صمغ درخت خاردارى است که برگ آن شبیه برگ مورد و برگ درخت کندر است و در فارس مى‌روید و بهترین نوع صمغ آن سفیدرنگ و تازه است که ترد و طعم تلخ مخلوط با کمى شیرینى دارد.
نام‌های دیگر آن: عنزروت، کحل فارسی، کحل کرمانی، کنجده، کنجیده، کنجده سرخ، کدرو، کحل، کنچه، کحل فارسی، گالبانوم، گالبانه، اکروهک، زنجروا، صرفولا، کنجده سفید یا زرد روشن می‌باشد.
از نظر طبیعت گرم است و خشک و از نظر خواص حکماى طب سنتى ایرانى‌معتقدند که ملین است و انسداد مجارى عروق را باز مى‌کند و مسهل خوبى براى بلغم‌است.اگر با تربد و هلیله و سکبینج و مانند آنها خورده شود،مسهل بلغم بسیار مؤثر وراحتى است.اگر با روغن کرچک خورده شود براى رفع تشنج حاصله از امتلأ مفیداست و اگر آن را با شیر دختران مخلوط نموده و خیس کرده و در چشم کشند براى‌رفع چسبندگى پلک چشم و قطع نزول آب و رفع جرب پلک مفید است.
اگر انزروت را در داخل پیازى که مغزش را خالى کرده باشند بریزند و بر آتش‌گذارند تا بجوش آید و آب آن را پس از خنک شدن چند قطره در گوش بچکانند درد گوش را ساکت مى‌کند. اگر انزروت را با عسل مخلوط کرده و فتیله‌اى را به آن آلوده نموده و در گوش گذارند براى پاک کردن چرک گوش بسیار مؤثر است.
خوردن انزروت براى تسکین درد مفاصل، لگن خاصره، سیاتیک، اخراج کرم معده وروده‌ها و سقط جنین مفید است. اسراف در خوردن آن خطرناک است و خوردن ٢٠ گرم آن چون منافذ بدن را مى‌بندد و به احشا مى‌چسبد کشنده است.
استعمال خارجى آن براى از بین بردن گوشت زاید و پاک کردن چرک وزخمهاى باز و قطع خونریزى از آنها و رویانیدن گوشت نو بسیار مفید است.
انزروت را براى رفع عوارض نامناسب آن باید قبلا تشویه نموده و سپس خورد.
روش تشویهء آن این است که صمغ انزروت را با شیر دختران مخلوط کرده و خمیرمى‌نمایند و روى آتش مى‌گذارند تا رطوبت آن خشک و کمى برشته شود،پس از آن‌استعمال مى‌نمایند و اگر یکبار دیگر آن را کوبیده و با سفیدهء تخم‌مرغ مخلوط و خمیرنموده و باز مجددا تشویه نمایند،بهتر و مناسبتر مى‌شود. خصوصا در مواردى که براى بیمارى‌هاى چشم مصرف مى‌شود، حتما تشویهء آن لازم است.
خواص انزروت
۱. طبع آن گرم و خشک است.
۲. ملین می‌باشد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.